txara. 1 . txara. iz. (TE). Jaral, jaro, monte bajo. Zuhaixkaz osatutako baso itxixa. Txara asko solo bihurtuta dira, baserri bizitzak gehitzerakuan. / Guztiz txara zarratu bat. (Ibilt 455). 2 . txara. iz. (NA). Mata tupida de pelo. Ule asko eta edarra, sendua. "Horrek jakan txaria!": "ule ederra" esan biharrian, "txaria", lehenako kostrunbria. Hori ule edarra dakanari esaten jako, ez nere moruko memeluari. txara huts. iz. (TE). Jaro, jaral. Hango aldia, txara hutsa.