erreme (errime, erme) [errime]. 1 . erreme (errime, erme) [errime]. izond. (TE). Acérrimo,-a, apasionado,-a; firme, recio,-a, grande. Goittar erremia hiltzeko ordura arte. / Euren aurrian geldittu nintzan, tonto ermia moduan. / Arrateko abadia pelotari errimia. / Dama haura erremia elixako sermoi eta errezuetara juaten. ( Ibilt 462). Ik. gartsu, gogor, sendo.  Errime gehixago erabiltzen da. 2 . erreme (errime) [errime]. adlag. (TE). Firmemente. Lana eiñ erreme, baserriko kontua. Ik. sendo, gogor.