atara (etara), ataratze [atera]. du ad. (TE). Sacar, extraer; conseguir. Drogosu horrek, atara dau lehenengo drogia. / Etxetik urriñ etaratzia gura izan eban andra gaiztua. / Lehenengo premixua atara dau Gabonetako loterixan. / Atarairazu umia ataira apur baten. / Azkenengo hagiña atara deste. / Drogia ataratzia zan haren asmua. / Hobeto ataratziagaittik, lan gehixago ein dot. / Bere erbi-txakur ta guzti be, gure Pernando gizajuak ez eban erbi aztarranik be atara. (Zirik 117). / Etara eidazu gorri bat. (Zirik 123). / Naixago dorala hill eta hartariko senar zaillagandik urten, eta bidian doran haurra atara horlako aitta bihotzgabe batengandik. (Ibilt 485).