ofizio. iz. (TE). Oficio, profesión. Kalian dogu bigarrena ofiziua ikasten armerixan kontratuan behian. / Ez dakit zer daben ofiziu horrek: zapatari guztiak, afalostian be, lan ein biharrian beti. / Ez zetsan hutsuna horrek gitxittu, ez ofiziuan albidaderik eta ez [...]. (Ibilt 469). ofizioko. iz. (TE). Artesano, obrero calificado; oficial. Baserriko mutill asko ofiziokuak eitten dira Eibarren. Ik. pioi.