2 . aztartu. iz. (TE). Sacudida; reprimenda. Astindua, zentzun fisikuan zein sikikuan (EEE). Alanbriari ikutu eta emon zetsan aztartua, hiltzeko bestekua. / Aittak emon zetsan aztartuakin, ez eban euki gehixago guzurra esateko gogorik. / Aztartu bat bihar ebala harek zerbait arindu zeiñ. (Ibilt 470). Ik. astindu.