tinko
tinko. iz. (
ETNO).
Estaca, palo. Erromarak, itxitturak eta antzerakuak eusten dittuan egur zatixak; baitta ortuan landareri (tomatia, babak...) zuzen hazi deittian aldamenian ipintzen jakuezenak be (ETNO).
Gero tinkuak sartu bihar douz tomatiei eusteko. Ik. hesola.
