azpiko.
2 . azpiko. iz. (TE). Subordinado,-a, inferior; siervo,-a, vasallo,-a. Bendekua. Batzuk aintzaille izateko jaixotzen dira; beste batzuk, azpiko izateko. / Lurren jaunak, euren azpikuegaz juaten ziran erregiari laguntzera bere auzixetan. / Honek eskatu zetsan aintzia, Jaunak Zaldunari azpiko letz, ixilleko Maitte ederran izena izendatzia. (Ibilt 482).
Ik. azpixango.
4 . azpiko. iz. (NA). Mentira, tranpa, engaño. Egixa esateko, ni azpikuekin ez nabil; minpekuak ez jittuak esaten, nik egixak esaten jittuat.
azpiko gona. iz. (TE). Combinación, enagua. "Saya armador" (TE, 205). Lehenago, azpiko-gonia zeregiñ haundiko jantzixa zan. Ik. gona zuri.
azpikuaz gora (azpikoz gora) [azpikoz gora]. adlag. Al revés, boca abajo, patas arriba. Azpikua gaiñian eta gaiñekua azpian aldrebesko egoeran ipintzen edo egitten danian esaten da.
Ederra nahastia egin dozuna, azpikoz gora jarri dozu dana. Ik. atzekuaz aurrera.