1 . hagin. iz. (TE). Diente [de la boca]. Lehelengo hagiña agertu jako gure umiari. / Hor konpon! eta aho bete hagiñekin laga zittuan.
/ Esr. Ogi gogorrari hagin zorrotza.
Ik. betagin, albohagin. Ahokueri esateko gehixen erabiltzen dan berbia hagin da, hortz apenas erabiltzen dan artian, ezta Toribio Etxeberrian sasoian be, berak diñuanez.
Babesleak
