ondrau
3 . ondrau [ondradu]. zenbtz. (
TE).
Abundante, mucho, en abundancia. Ugari.
Don Kijote deritzen dan liburu baten, bada barrekizuna ondrau. / Zazpi urte dira jarri nintzala haren borondate ona irabazi guran ondrau ospatziakin. (Ibilt 483).
Ik. ugari.
