2 . bueltau, bueltatze [bueltatu]. da ad. (TE). Retornar, volver; recobrar. Bide erdittik bueltau zan ukat einda. / Behiñ okerrera hartu ezkero, bueltatzia gatxa. / Han ibilli ziran bihargin guztiak [...] senera ekarri eziñik. Halako batian arnasia bueltau eban da [...]. (Zirik 75).
Esangura fisikua eta abstraktua euki leike.
Babesleak
