tart
tart. onomat. (
ETNO).
Rotura, rasgadura. Apurtu baten zaratia.
Su beruegixan ipini dozu ontzixa eta "tart!", zartau egin da. Ik. tarrat. tart egin. du ad. (TE). Quebrarse, romperse, reventarse. Onomatopeikua da.
Tart ein zetsen frakak atzekaldetik, pelotan ziharduala. / Su beruegixan ipiñi dozu ontzixa eta tart egin detsu. Ik. dart egin, zart egin.
