lautu, lautze (laututze).
1 . lautu, lautze ( laututze). du ad. (TE). Allanar, aplanar. Bizkaixan, mendi osuak lautu dittue burdiña geixa atariaz. / Mendi gaiña laututzia eben asmua. / Ipini aurretik hur bat emon biharko detsazu; eta zepilluakin lautu eta berdindu pixkat. / Hau pieziau zepilluan lautu dozue ala?. / Eibarren etxerik pe ezton gelditu zutiñik. Barrenkalia be lautu jone! (Zirik 21).
Ik. apaldu, bardindu.