lehenen
lehenen. 1 . lehenen. zenbtz. (TE). Primero,-a. Ordinala da.
Lehenen izatiarren haren krimen guztiak. / Gurako detsazu Jaunari zeure bihotz guztittik, arima guztiagaz eta zure izate danekin: hau da mandamendu lehenena (Mat. 22. 37-38). Ik. lehelen, aurren. 2 . lehenen. adlag. (TE). En primer lugar, primero,-a, inicialmente. Lehenen izan zan Berbia, eta haren bittartez beste gauza guztiak.
