baztar.
1 . baztar [bazter]. iz. (TE). Rincón, borde, margen. Baztar askotara heldutako gizona. / Beste behin be, kale baztar batian billau eban lehenagoko bezela. (Zirik 55).
baztarra guztiak. esap. (JME). Todas partes (por). Baztar guztiak. Hala esaten da, a eta guzti, arraroa badirudi be.
Berbakizun haundixak emon zittuan trabes harek eta baztarra guztietan izan ei ziran iñolazko trabesak. (Zirik 71).