biribildu
biribildu, biribiltze (biribildutze). 1 . biribildu, biribiltze ( biribildutze). du ad. (TE). Redondear. Torlojo buruak biribiltzen eitten eban Txantoianian. / Gauzia alde guztietara biribiltzen bada, eitten da bolia. / Errotarrixa biribiltzia. 2 . biribildu, biribiltze. du ad. (ETNO). Tornear; cilindrar. Tornero onak, biribildutakuan, lima fiñakin ikutu biharrik ez dau izaten fin gelditzeko. / Kañoiak ondo biribilduta egon bihar jok. Ik. torniau. 3 . biribildu, biribiltze. dio/du ad. (OEH). Perfeccionar, pulir, dar el acabado. Honela biribildu zetsan bere erantzuna. (Zirik 111).
