1 . hagin.
1 . hagin. iz. (TE). Diente [de la boca]. Lehelengo hagiña agertu jako gure umiari. / Hor konpon! eta aho bete hagiñekin laga zittuan.
/ Esr. Ogi gogorrari hagin zorrotza.
Ik. betagin, albohagin. Ahokueri esateko gehixen erabiltzen dan berbia hagin da, hortz apenas erabiltzen dan artian, ezta Toribio Etxeberrian sasoian be, berak diñuanez.
2 . hagin. iz. (ETNO). Diente [de engranaje; de elemento de máquina]. Hagin askoko engrania da eta bere denboria bihar dau taillatzen. Ik. hortz.
hagin-kirrizkada (hagin-kirrizkara). iz. (NA). Dentera. Frutak azalakin jatiak hagin-kirrizkaria eraitten desta. Ik. kirrizkada, kirrizka.
hagiñ-ataratzaille (hagiñ-etaratzaille) [hagin ateratzaile]. iz. (TE). Dentista, sacamuelas. Hagiñ-atarazaillia, sarri, bizar-kentzaillia.
hagiña ezarri. esap. (AS). Hincar el diente, morder, dar un mordisco. Eskuetan hartu orduko hagiñak ezarri detsaz sagarrari. Ik. ezarri.
hagiñak erakutsi. esap. (TE). Amenazar; mostrar los dientes. Aurre egitteko prest egon.
Hartzeko zetsan guztiari hagiñak erakusten zetsazen. / Eta Mari Piparmini hagiñak erakutsiaz hola ekin zetsan: [...]. (Zirik 50).
hagiñeko min [hagine(ta)ko min]. iz. (TE). Dolor de muelas. Bart, lua galdu dot hagiñeko miñagaz. / Hagiñako miña eukalako ez eban bihar zan besteko gogor joten malluagaz. (Zirik 69).
hagiñetan-hartzaille. iz. (TE). Especialista de armería en armas cortas. "Especialista que ponía en puntos el mecanismo del disparo, en las armas cortas" (TE, 111).
Hagiñetan-hartzailliak ziran gehixen irabazten eben bihargiñak pistolagintzan. Ik. pistolagintza.
ordezko hagin. iz. (TE). Dentadura postiza; dentadura nueva. Tontokerixia, etxia jan eta gero azkenengo diruegaz ordezko hagiñak ipintzia.