orraztu, orrazte (orraztutze).
1 . orraztu, orrazte ( orraztutze). da/du ad. (TE). Peinar(se). Andrian goizeko lehenengo zeregiña izan bihar da, bere burua orraztu. / Orraztizu seme hori. / Haren eguneroko zeregiñetan, orraztia luzena. / Burua orraztutziak asko jasotzen dau andrazkuon edertasuna. Ik. tximak batu.
2 . orraztu, orrazte. du ad. (ETNO). Quitar las sobras, los salientes a la carga del carro. Burdixa, narra, metia edo dana dalakua orraztia kargatzen amaittutakuan; erdi solte geratutako bedarra kentzia bidian galdu ez deiñ edo haixiak eruan ez deixan.
orraztu bat emon. esap. (TE). Leerle la cartilla, ponerle las cosas claras. Bati, gauzak argi eta garbi ipini. / "Viene a significar como ponerle a uno los puntos sobre las íes" (TE, 607).
Orraztu eder bat emon detsazu guzurti anpor horri.