goiko.
1 . Goiko. iz. (TE). Dios. "Por elipsis, Dios" (TE, 406).
Goikua gurekin errukittu deiñ artian, eutsi ein bihar datorrenari.
2 . Goiko. l. iz. (TE). De arriba; de suso. "Determinante de muchos toponímicos" (TE, 406).
Urko Goikua, Arando Goikua, Iraegi Goikua.
goiko su. iz. (ETNO). Económica; chapa; fuego. Goiko sua ixotuta dago?, sukaldia epel-epel dago. Ik. beheko su, ekonomika.
goikuaz behera [goiko(a)z behera]. adlag. (TE). Al revés, al contrario. Goikuaz behera dihardue kontuan jausi barik. Ik. atzekuaz aurrera, azpikuaz gora. Gitxi erabiltzen da, azpikuaz gora edo azpikoz gora gehixago.