grazia.
1 . grazia. iz. (TE). Gracia, don sobrenatural. Jaungoikuan begi onian izatian zoriona da grazia.
Amaierako -a berezkua dau baiña ez dau kasu honetan -ixa egitten. Eibarko euskeran, mailleguen jatorrizko berba-amaieran -ia diptongua badago, ez da -ixa
egitten: grazia, farmazia, konzientzia, pazientzia...
grazia egin. esap. (OEH). Hacer gracia, resultar gracioso; resultar agradable. Urtera harek ein zetsan graziakin, [...] esanda, alde ei eban. (Zirik 14).
/ Zapatarixari grazia ein zetsan itxuria. (Zirik 122).
/ Grazia gitxi ein zetsan bihargiñak bere lepotik hainbeste barre ein biharrak. (Zirik 13).