hode.
1 . hode (hore, hoda, hodei, horei) [hodei]. iz. (TE). Nube. Hodia agertu da zeru urdiñian. / Hodak hurbildu dira Bizkai aldian, eurixa baletor leztxe. / Nere poztasunan zeru urdiñian horia agertu da. Ik. ifar-lauso, behe-laiño, ifar-laiño, laiño, lanbro-laiño, trumoi-hode, trumoi-laiño. Eibarren gehixen erabiltzen dan berbia laiño da gaur egun; hode gehixenetan trunboi girua daguanian erabiltzen da: trunboi-hodak, hode-adarrak...
hode-adar [hodei-adar]. iz. (ETNO). Nubarrón; nimbo. Laiñuak... hodiak, hode haundixak... Bai!, guk trumoia datorrenian esaten dogu: "Enee!, horrek dira hode-adarrak dagozenak!"; eta itsasotik datozenak dira ifar-laiñuak, ifar-lausuak. Baiña danak laiñuak. Ik. ifar-lauso, hode-lauso, behe-laiño, hode-tontor, ifar-laiño, lanbro-laiño, trumoi-hode, trumoi-laiño.
hode-lauso (hoda-lauso) [hodei-lauso]. iz. (TE). Nube alta y ligera; cirro. Hode ariñak, eguzkixari traba pixkat egitten detsenak, baiña eguna illundu barik eta euririk ekarri barik (ETNO).
Goixian goixetik dagoz hoda-lausuak. Ik. hode.
hode-tontor [hodei-tontor]. iz. (ETNO). Nubarrón; nimbo. Ik. hode-adar, trumoi-hode, trumoi-laiño.