hortz.
1 . hortz. iz. (TE). Diente (de herramienta). Ik. hagin. "Ortza, se usa poco en la significación de diente como pieza anatómica y mucho como instrumento de trabajo" (TE, 111). / Eibarren hagiña da berba orokorra (hagiñetako miña, txarri-hagiñak...), baiña erremintten kasuan hortz erabiltzen da ixa bakarrik, baitta hitz alkartuetan be: horzbiko, bostortz...(ETNO).
2 . hortz. iz. (TE). Cuchilla de máquina-herramienta. Tornuko ebaketa-erreminttia.
Hortzakin torniuan neurriratuko dozu pieza hori. / Hortza zorrozten ikasi orduko, hamaika pioik pentsatzen dau gitxienez tornerua edo dala.
3 . hortz. iz. (TE). Diente canino. "Dientes caninos" (TE, 610).
Basurdian lezkotze hortzak zittuan basako harek. Ik. betagin, hagin, albohagin.
hortz-etxe. iz. (ETNO). Portacuchillas. Tornuan hortza lotuta eukitzen daben tresnia.
Hárek be xemeiko barik hasi ziran hortz-etxegiñan euren taillartxuakin eta oiñ otxinduta dagoz.