kañoi [kanoi].
1 . kañoi [kanoi]. iz. (TE). Cañón. Antxiñako sukaldietan, kañoi bat izaten zan suari putz eiñaz biztutzeko.
2 . kañoi [kanoi]. iz. (TE). Cañón de escopeta; cañón de arma de fuego. "Cañón, por antonomasia el de las escopetas" (TE, 478). / Su-arma batian jaurtigaixa urtetzen dan tutua. Eibarren batez be eskopetiana (ETNO).
Dultzitzailliak kañoia harira lixotutzia dau bere zeregiña. / Eskopeta-kañoiak barrenatzen egitten eban biharra. / Kañoia ez dagok oso zuzen. Ik. kañoigin, kañoiburu, kañoibittarte.
kañoi-fabrika. iz. (OEH). Fábrica de cañones. Tekniko aleman bat ebillen Plaentxiako kañoi-fabrikan. (Zirik 38).