zorro.
1 . zorro. iz. (TE). Estómago; vientre. Mutillak, zorrua bete ezkero kontentu dira, nahiz porruak, nahiz eperrak. Ik. estamangu. TEk holan diño: "Urdailla: Apenas se usa en Eibar, donde su sinónimo zorrua es más frecuente. Pero lo más general es el naturalizado estamangua" (TE, 711).
2 . zorro. iz. (TE). Alforja; saco. Asto gaiñian jarri zorrua eta badoia errotara. / Baso-konejuen zulo onduan ipini eben lagunetariko bat, zorrua zuluan ebala. (Zirik 34).
/ Jausi zan artoz betetako zorro bat bezela. (Ibilt 461).
3 . zorro. iz. (ETNO). Funda de arma; vaina, de arma. Ezpata, pistola edo beste armaren bat gordetzeko poltsa-antzekua.
4 . zorro. iz. (ETNO). Manguito roscado (en carros de máquinas). Ardatzakin edo torlojuakin batera biraketa-mogimendua mogimendu lineal bihurtzen daben eme hariduna, makiñen orgetan doiana. Taillarretako berbia da.
Ganorazko makiñak galtzairuzko ardatza eta brontzezko zorrua. / Hónek materixal diferente bixok, alkarri gitxiago heltzen detse rozatzerakuan; eta horretxegaittik, errezago ibillitta, nekezago ixo zorrua.