1 . be [ere]. lok. (TE). También (en afirmativas); tampoco (en negativas). Hau be, beragaz zan eta euren arteko bat da; gaiñera, euren hizketia darabill. / Horregaittik pentsatzen dot beste batzuek be, beste aldian dagozen batzuek be, nere moduan, bizi-bizi, sentidu guztiagaz, euren idealizaziñua daukela.
/ Nik lo gitxi egin dot gaur, baiña zeuk be ez dozu askorik egin.
Ik. ere. Be es la forma que ha quedado vigente en Eibar" (TE, 230).
Babesleak
