Bilaketa aurreratua

kukil
kukil (kokil) [kikil]. adkor. (AN). Acoquinado; acurrucado. Senarran hartariko ondoez baten kukill etxian zan artian, juan zan haren erremedixo billa. (Ibilt 466). / [...] ataixan kukil laguntasun gabe. (Ibilt 449). Ik. kokildu.