hartaratu, hartaratze. da/du ad. (OEH). Ir, llegar (allá, a ello), ponerse (a ello); llevar, obligar (a ello). Nora doian jente, hara doia Bixente. Ez musikazalia dalako, bañan jentia hartaratzen danian moda bezela izaten da. (Zirik 84).
Babesleak
