ohitturia izan [ohitura izan]. da/du ad.-esap. (TE). Tener por costumbre, acostumbrar; acostumbrar(se), soler. Ohitturia zan auzo ta senidieri txerrikia erregalatzia. (Zirik 59).
/ Antxiñako ohitturia genduan, Gabonetan senide guztiok batzia.
/ Ohitturia zan moduan, senittarte ta auzukuak gaubelia eittera juango zirala. (Zirik 12).
Babesleak
