ondorengo (ondoreneko).
1 . ondorengo (ondoreneko). iz. (TE). Descendiente, sucesor,-a. Ondorenekuak auzixetan ibilli ziran, gurasuen apurra partitzeko. / Gauzarik tristiena, gurasuen pekatuak ondorenguak erantzun biharra. / Zaldun jaso bat, italiarra bera, erregian ondorenguen artekua. (Ibilt 473).
Normalian pluralian.
2 . ondorengo. izlag. (OEH). Siguiente, posterior. Ondorengo egunetan bazan Eibarren zeresana kantarixak zirala ta ez zirala. (Zirik 85).
/ --Diñozun dana neregaz! --Eta ondorengo aztartua be bai? --Baitta hori be! (Ibilt 471).
/ Esan zetsan ustez izorra zala eta honen ondorengo hilletaren bat ebala. (Ibilt 478).