zirritzaille [zirritzaile]. iz. / izond. (OEH). (El) que toca, que hace tocamientos. Eritxi hartan zirritzalliori, hartu eraiñ zetsan neskamian galbaia,
jantzi zetsan amantala aurrian eta buruan estalki zarrori. (Ibilt 474).
jantzi zetsan amantala aurrian eta buruan estalki zarrori. (Ibilt 474).