bigun
1 . bigun (biun). izond. (
TE).
Blando,-a, tierno,-a; mullido,-a, suave. Ogi bigunakin, etxekoandrak ez dauke konturik. / Bihotz biguna eban, beriendako eta ostianguentzat. / Ohe bigun goxuan. (Zirik 118).
/ Berba bigun hónek esanaz. (Ibilt 485).
Anton. gogor.
