burla. iz. (TE). Burla; broma, engaño; escarnio. Orduko botaziñuak, burlia izaten ziran. / Batez be fralle gizajuak euren gain dittuela burlarik larrixenak. (Ibilt 453).
burla egin. du ad. (TE). Burlarse de, mofarse. Hainbeste berba legunekin, barrutik burla ein zetsan. Ik. barre egin.