1 . gain (gaiñe). iz. (TE). Cumbre, cima; alto. Akondia gaiña, Arrate gaiña, Aritxixoko gaiña, Azkarate gaiñia. / Elorreta gaiñia, aukerako tokixa bazkari eder bat eitteko. / Aizgorri gaiñian, ermittia gordeleku genduala, ein genduan gau guztia. / Gaiñik gaiñ, Akondiatik Arratera, mendirik mendiko letañia juaten zan, Asensio bezperan. Beste esangura batzuen artian, toponimuetan erabiltzen da, eta sarri lexikalizauta dago.
Babesleak
