garbatu, garbatze ( garbatutze). da/zaio ad. (TE). Arrepentirse. Ez dau balio garbatutziak, erremedixorik ez dauken gauzetan. / Okerra eiñ eta gero etortzen da garbatzia. / [...] damutasunen eztena, garbatze beranduak eta azken sari herrena. (Ibilt 90).
/ Ez neban iñoiz buruan erabilliko [...] nere ondo-eiña garbatu biharrik izango nebana. (Ibilt 479).
Ik. damutu.
Babesleak
