gaubela [gaubeila]. iz. (TE). Vela mortuoria. Gaubelia eitten zan, jan eta eranak huts ein barik. / Senittarte ta auzokuak gaubelia eittera juango zirala ta Irurixak, hain lagun haundixa ebanez, bera be juatia erabagi eban. (Zirik 12).
Babesleak
