1 . gertau, gertatze [gertatu]. da/du ad. (TE). Preparar(se), disponer. Gertauta dago afarixa. / Baiña, gertau zara zeu afaitarako? / Gauza luzia andrakumien kalerako gertatzia. / Teatro Amayan gertau eben jaialdi bat. (Zirik 84).
/ Afari legia einda lotarako gertau ziranian. (Ibilt 461)
/ Gertau eban zigorra gatz-uretan beratuaz. (Ibilt 470).
Babesleak
