golda
golda [golde]. iz. (
TE).
Arado, herramienta para arar. Lurra labratzeko erreminttia; lurra bueltau egitten dau.
Errementarixanera eruan biharra dauka goldiak. / Labrau goldiakin, ta bostortzakin... Goldia dok buelta emoten dabena; bedarra tapau, buelta emon lurrari. Ta bostortzak, ba, harrotu; buelta emon barik mobidu! Bedarra asko eguanian goldia, ta bedarrik ez eguanian bostortza. Ta gero, ba, aria. Aria lisotzeko. Goldiak takar lagatzen jok lurra, desbardin, ta ha, ba, gero, ariakin bardindu, gozatu landaria etorri dein. Lehelengo goldatu ta erein, ta gero hasixa tapau-ta eitteko, aria. Ta gradia be bai, burdiñazkua. Aria dok tatarraz juaten da bat, ta gradia, barriz, labrau piskat, lurra astindu. Baiña axalian, e? Horrek dittuk axal-axalekuak. Ostian goldia, goldia!. Ik. burdiñare, azaldu.
