gozau (gozautze), gozatze [gozatu]. du ad. (TE). Gozar, disfrutar; sacar provecho, usufructuar. Sémiak diru-gastatzen gozau eben guztia, pillatzen gozau eban aittak. / Goimendiko ezteguetan izan naiz, eta han bai gozautzia! / Ez ei eban gutxi gozau aratoste haretan. (Zirik 103).
Babesleak
