hauspo
1 . hauspo (hauspu). iz. (
TE).
Fuelle, barquín. Suteixan sua biztutzeko, hauspuari gogor ein bihar jako tira. / Bi hauspo dira. Beti ikusi dittugunen antzekuak, baiña, askoz haundixaguak. Hauspo bakotxak gaiñaldian kerten bat dau: eskamela. / Hauspuak geratu eta atala gorituten imini, eta... / Arabakiñez betetako hauspuok baztartu eta hobe dok konpresor bat erostia. Eta konpresorrari zegaittik ez jetsagu "hauspua" deitzen? Bestelan, holaxen galtzen dittuk euskerazko berba zaharrak. Datozen gauza barrixeri baztartzera goiazenen (gauza zaharren) izenak ez emotiarren euskeria pobretzen joiak. / Egun baten, Elgoibarko hauspu-konpontzaille bati bialdu ei zetsan errekaua, juateko Eibarren ulexa lekutara, hauspu bat euala konpontzeko ta. (Zirik 91).
/ Hauspuakin be ez ei zeuan hárek [txerrikumeak] loditzerik. (Zirik 59).
