holako (horlako) [honelako / horrelako]. izlag. (TE). Tal como (este/ese, esta/esa, esto/eso). Balixo erakuslia dauka, eta 1. eta 2. gradurako balio dau eta zelakua esan gura dau. Izenakin edo bakarrik erabili leike.
Oinguan astindu eder bat emoixozu, ez deiran berriz holakorik eiñ. / Neria ez da holakua; zerbaitt desbardiña da. / Horlako guzurra asmatziak be, lanak daukaz. Ik. horrelako. Goi maillako gradua aitzen emoten dau bardintasun itxuria daukan arren. Kasu markak hartu leikez: holakua, holakorik, holakuari (...).
holako batian (holako baten) [holako batean]. esap. (OEH). En cierto momento, en una de esas; por fín. Hólakoren baten ipiñi eban martxan erlojuori. (Zirik 65s).
holakoxe (holakotxe). izlag. (VO). Tal como ése/esa mismo,-a. Indartutako formia da. Kuadru onak holakotxiak izatetxuk (izaten dittuk). (Zirik 17).
Ik. horrelakoxe.