1 . jarki, jarkitze. zaio ad. (TE). Enfrentarse, ponerse en actitud agresiva; oponerse, resistir. Aurre egin, frente egin. / "Ponerse en actitud de combate" (TE, 461).
Hori entzunaz, jarki jatan jan bihar banindu bezela. / Gurasuari semia jarkitzia, izan laikian gauzarik zatarrena. / Jarki jakon [...] orruaz. (Ibilt 95).
/ Ez deskula ezer balio urrin bizitza eukitziak; nahiz jarki ta nahiz arrio, ta ez kulpa gabe izatiak. (Ibilt 367).
Babesleak
