konpontzaille [konpontzaile]. iz. (TE). Lañador,-a, arreglador,-a. Kalerik kale, konpontzaille eitten dau. / Hau nere lagunau dozu erloju-konpontzallia. (Zirik 65).
/ Elgoibarko hauspu-konpontzaille bateri bialdu ei zetsan errekaua. (Zirik 91).
Babesleak
