leku emon [leku eman]. du ad. (TE). Consentir, permitir. Zeuk leku emon detsazu lotsagabe bat izan deiñ. / Neurtu zetsan bizkarra [...] ogerako haren suak zihero amatauta lagarik, lekurik emon gabe benetako makillalarixa zeiñ zan igartzeko. (Ibilt 464).
Babesleak
