lohittu
2 . lohittu, lohitze ( lohittutze) [lohitu]. da/du
ad. (
TE).
Manchar, deshonrar; difamar. Txarrikerixa harekin lohittu eban bere izena bizi guztirako. / [Zaldun bat] ausartu dalako zure emaztian garbittasuna [...] loittu guran ibiltzera. (Ibilt 479).
