nahiko (nahikua). adlag. (TE). Bastante(s), suficiente(s). Nahikua lan ein dot hirurogeita zazpi urtian. / Nahikua burukomin daukelako. (Zirik 6).
/ Gogo ona ez al da nahikua? (Zirik 118).
/ Hauraxe nahikua ebala senarran goguak esnatzeko. (Ibilt 472).
/ Ez dot nik nahikua odol, ixilleko izen haura agotik ataratzeko. (Ibilt 459).
Artikulu barik, nahiko, edo artikuluakin, nahikua [nahikoa], zeri lotuta doian bixetara erabiltzen da: nahiko ondo, nahiko gazte; nahikua izan, nahikua lan egin...
nahikua eta larregi (nahikua ta larrei) [nahikoa eta larregi]. (TE). Harto bastante. Nahikua ta larregi zuk ein dozuna.
Ik. larregi.