nasaittu
2 . nasaittu, nasaitze (nasaittutze) [nasaitu]. da/du
ad. (
TE).
Ensanchar; soltar(se), aflojar(se), distender(se). Estutasuna gitxittu; zabaldu.
Bihar eban zubi harek apur bat nasaittutzia. / Oingo aldi guztian kaliak nasaitzen dihardue. Anton. estutu.
