huts egin. du ad. (TE). Errar, fallar; no acertar; faltar, no asistir. Huts eiñ eban pelotia eta tantua galdu eban. / Gizonana da gauza askotan huts eittia. / Nola konpondu haiz azkenera arte hutsik ein barik jokatzeko? (Zirik 30).
/ Goizian goiz, eziñ huts eiñdako ehiza-aldi baten partian izan bihar zala. (Ibilt 484).
/ [Relijiñuan] Bere oiñarrixak ez dau hutsik eingo, gizonak ustez eta andrazkuak benetan aintzen izan deittian artian lurrian. (Ibilt 469).
Ik. kale egin.
Babesleak
