2 . agintzaille (aintzaille) [agintzaile]. izond. (TE). Mandón,-ona, persona a quien gusta mandar. Agintzeko zaletasun haundiegixa agertzen dabena. /
"En sentido peyorativo: mandón, persona a quien gusta mandar y evidenciar autoridad" (TE, 116).
Orrulari aintzaille bat da, uste bere bendian garala ostianguok.
Babesleak
