2 . berbatu, berbatze. da/du ad. (TE). Tener unas palabras, llegar a las palabras; discutir, gritarse. Hasarratu.
Berbatu zan nausixagaz, eta berbetatik jo eben orruetara, eta orruetatik ikubilletara, eta hor dozu oin kerizpian. / Eztakitt zer zala-ta, plaentxiar bat tiki-miki batetik hasi ta berbatu ei zan eibartar batekin. (Ezten). / Ez dakigu zer dala-ta, berbatu ziran lagun bi. (Zirik 67s).
Babesleak
