2 . zil. iz. (TE). Brote de flor; palo; palo que crece al desarrollarse las verduras. Zillak urtetzen dau edo soluan -porruei eta kipuleri...-, edo gordetako lekuan sasoia etorrittakuan, kipuleri eta berakatzeri esate baterako ("ernamuna" be esaten jako). Soluan ziltzen diranian, zilla barruan urtetzen jakuen ardatz moduko ziri gogorkotia da, eta hazten laga ezkeriok, zillan gaiñian buruak urtengo dau, hazixekin (ETNO). / "En frutos cosechados como la castaña, la cebolla, el ajo, etc., el tallo que se inicia por germinación; en otras plantas como la col, la lechuga, etc., la leñosidad que vienen a ser" (TE, 736).
Kipuliari zilla ein jako, esegi ez gendualako. / Berakatzari zilla datorkixo. / Horrek kipulok, zildunak, sartu ortuan eta urtengo dabe. / Porruei zilla urtetzen detse makillatzeko. Ik. zoztu, kerten, makilla, txisten.
Babesleak
