1 . obeidu (oidu, ogidu), obeitze (oitze, ogidutze) [obeditu]. dio/du ad. (TE). Obedecer; acatar. Nausixak aindutakua, ogidu biharrekua. / Gitxittu detsat erreziñua, ikasi deixan nausixeri ogitzen. / Nere erabagixa ez ogidutzia da, errezoirik ez dabenetik. / Zaldunak, obeidu bihar eta leixaltasuna zor zetsanez. (Ibilt 476).
/ Eutsi ezin denboriari [...] ogidu biharra erlojuari.(Ibilt 342).
Ik. esana egin. Gitxi erabiltzen da.
Babesleak
